Eczacılığın tarihin ilkel kabilelere kadar dayandırabiliriz. İnsanlar henüz bu çağlarda dahi bitkileri kullanarak bazı tedavi yöntemleri geliştirmeye başlamışlardı. Çin ve Hindistan medeniyetlerinin binlerce yıl önce eczacılıkta
Eczacılığın tarihin ilkel kabilelere kadar dayandırabiliriz. İnsanlar henüz bu çağlarda dahi bitkileri kullanarak bazı tedavi yöntemleri geliştirmeye başlamışlardı. Çin ve Hindistan medeniyetlerinin binlerce yıl önce eczacılıkta ilerlediğini söyleyebiliriz. Ancak bunlar yaşanırken henüz bir meslek olarak eczacılık kavramı elbette ki ortaya çıkmamıştı. 
Avrupa’da eczacılığın ayrı bir meslek olarak ortaya çıkışı 1240 yılında Sicilya Kralı II. Frederik tarafından hekimlik ve eczacılığın ayrılmasıyla başlar. İslam dünyasında ise eczacılığın ayrılışı daha eskiye dayanır diyebiliriz. Henüz 8. yüzyılda Bağdat’da bir eczanenin açıldığı ve bunun tarihteki ilk eczane olduğu kabul edilir. Türk tarihine baktığımızda ise eczacılık mesleğinin Avrupa’yla benzer tarihlerde ortaya çıktığını görebiliriz. Anadolu’ya gelen Türkler bir süre sonra burada “şifahaneler” açmaya başladı. Selçuklu hükümdarlarından II. Kılıçarslan’ın kızı Gevher Nesibe Sultan’ın vasiyeti üzerine Kayseri’de 1206 yılında inşa edilen Gevher Nesibe Sultan Şifahanesi de bunlardan bir tanesi. 
Ancak bu şifahaneyi diğerlerinden ayıran özelliği ise tarihimizdeki ilk resmi eczanenin burada bulunuyor olması. Aynı zamanda bir medrese ve hastane olarak hizmet veren bu şifahaneye ait dama kurulan bir serada ilaçlar için bitki yetiştirilmekteydi. Burada yetiştirilen bitkilerle ilaçlar hazırlanmakta ve daha sonra da ameliyetlarda, tedavilerde kullanılmaktaydı. Üç ameliyathaneye sahip bu hastanede narkoz amaçlı kullanmak üzere “afyon, şarap, sarı sabir, ademotu ile Hindistan cevizi” karışımı kullanılmaktaydı.
